Patrycja Wasielewska, klasa 2B

Literatura wojenna i okupacyjna nie należy do moich ulubionych, jednak zachęcona filmową adaptacją sięgnęłam po „Azyl” Diane Ackerman napisany na podstawie pamiętników Antoniny Żabińskiej i dokumentów źródłowych. Zazwyczaj czynię odwrotnie, najpierw czytam książkę, a następnie sięgam po jego wizualizację. Mimo, iż film wywarł na mnie ogromne wrażenie, nie dawałam książce pełnego wotum zaufania. Pełna sceptycyzmu, bo co prawdziwego może napisać Amerykanka, która nie przeżyła tamtych czasów, usiadłam nad stronicami przenoszącymi mnie w czas gdy przyjaźnie polsko-żydowskie należały do jednych z najtrudniejszych.

Alicja Szerment - absolwentka 2015r.

"Rodzimy się w jeden dzień. Umieramy w jeden dzień. W jeden dzień możemy się zmienić. I w jeden dzień możemy się zakochać. Wszystko może się zdarzyć w ciągu zaledwie jednego dnia." 

Gayle Forman, "Ten jeden dzień"

Każdy z nas lubi czasami sięgnąć po jakąś lekką, ale jakże przyjemną książkę. Ja także! W jeden z upalnych dni mój wybór padł na najnowszą powieść Gayle Forman na którą czaiłam się odkąd tylko pojawiła się w zapowiedziach. I wiecie co? To był świetny wybór. "Zostań, jeśli kochasz" tej autorki to książka, która bardzo mi się spodobała. "Wróć, jeśli pamiętasz" to książka, która mnie zachwyciła... Ale jak się mówi - do trzech razy sztuka. Idąc za tą myślą "Ten jeden dzień" to powieść, która mnie w sobie rozkochała. Powieść, która nie tylko rozkochała mnie w sobie, ale także w twórczości Szekspira. Jednak nie tej tragicznej, a tej komediowej o której słychać mało. "Hamlet", "Makbet", "Romeo i Julia"... dzieła baaardzo znane. A "Wieczór Trzech Króli" lub "Jak wam się podoba"? Ale, ale... o Szekspirze jeszcze sobie porozmawiamy, a jak na razie przyszedł czas na długi wywód na temat książki "Ten jeden dzień" autorstwa Gayle Forman. Na wywód na temat książki, która mnie powaliła na kolana. 

Alicja Szerment - absolwentka 2015r.

"Przebaczenie to takie słowo jak tygrys - są na jego temat pewne materiały filmowe i potwierdzono jego istnienie, ale niewielu z nas widziało go z bliska, w naturalnym środowisku, i niewielu poznało go takim, jaki jest."

 Jeanette Winterson, "Zimowa opowieść. Przepaść czasu"

"Zimowa opowieść. Przepaść czasu" to pierwsza książka wydana w ramach akcji do której z okazji 400. rocznicy śmierci Williama Szekspira zaprosił bestsellerowych pisarzy, brytyjski wydawca Hogarth Press. Będą to powieści inspirowane twórczością Szekspira. Pierwszą książką z serii jest "Przepaść czasu" autorstwa Jeanette Winterson inspirowana "Zimową opowieścią" Szekspira.  "Przepaść czasu" to powieść, której czytanie było dla mnie niesamowitą ucztą literacką i niesamowitym przeżyciem. Mroczny klimat, płynący spokój, poetycki język, pewne odrealnienie, niedopowiedzenia, wydarzenia rozdzierające serce... wrażenie jakby się śniło... to wszystko powoduje, że powieść Jeanette Winterson pozostanie na długo w mojej pamięci. Co więcej...bez wątpienia sięgnę po inne powieści tej Pani. 

Alicja Szerment - absolwentka 2015r.

"Badacze darzą się więzienną przyjaźnią, co oznacza, że niczego nienawidzą tak bardzo jak więźnia, który ma zostać wypuszczony na wolność."
                                         Eric - Emmanuel Schmitt, "Sekta egoistów"

Francuski pisarz, Eric - Emmanuel Schmitt to oczywiście autor krótkiej książeczki "Oskar i Pani Róża", a z wykształcenia co ciekawe filozof. W Polsce jak dotąd zostało opublikowanych ponad dwadzieścia jego powieści. "Sekta egoistów" to jego najwcześniejsza powieść, a jednak jak dotąd nigdy w Polsce nie publikowana. Osobiście z jego twórczości miałam okazję poznać tylko utwór: "Oskar i Pani Róża", który zawładnął moim sercem oraz zbiór opowiadań "Historie miłosne", który okazał się być zbiorem bardzo ciekawym, a przy tym zbiorem o poziomie dosyć umiarkowanym... spotkałam się tam zarówno z tymi lepszymi utworami jak i odrobinę gorszymi. Nie mniej: czytanie go było samą przyjemnością! Stąd też chyba nie będzie dla Was dużym zaskoczeniem, jeśli napiszę, że kiedy tylko ta książka wpadła w moje ręce... zabrałam się za czytanie.

Patrycja Wasielewska, kl. 2B

„Nie, piekło nie ma nic wspólnego z miejscem
– piekło wiąże się z ludźmi. Może to ludzie są piekłem.”
                                           John Marsden „Jutro, kiedy zaczęła się wojna”

Świat, w którym żyjemy niekoniecznie będzie tak trwał na wieki. Zresztą nigdy nie trwał w bezruchu. Zawsze coś się wydarzało, coś się zmieniało. Czasami działo się to szybko, czasami wolno, jednak nigdy nie było bezwzględnej stagnacji.
Książka Johna Marsdena przedstawia uniwersalne klimaty i sytuacje, tak bardzo, że niemal każdy może przywdziać szatę bohatera i się z nim identyfikować, ale również każdy może stwierdzić, że to wydumana opowieść.

Patrycja Wasielewska, kl. 2B

„Przejdę tam
A w jaki świat. I co tam będzie?”
                                        Ernest Bryl „Przejdę tam...” z tomu „List w butelce”

Czytając poezję zastanawiam się jak to jest, że niektórym udaje się wepchnąć ją ramy interpretacyjne? Jak to jest, że podaje się nam przepis i odpowiedź: co autor miał na myśli? Jak to jest, że zamiast rzeki myślenia często dostajemy kałużę interpretacji? Współczesny świat nie nastraja poetycko, ba – nie nastraja literacko, choć muszę przyznać, że książek na rynku jest sporo i ich sprzedaż wcale nie spada. Ale… jak to mawiała Szymborska

Patrycja Wasielewska, kl. 2B

„Książka, którą trzymasz w rękach, nie ma początku ani końca”
                                   Aneta Chybicka, Malwina Puchalska „Rozwojownik”

Czasami zaczynam wertować książkę nie czytając jej pierwszych słów. Nie zawsze się to dobrze kończy, ale w przypadku „Rozwojownika” jest to jak najbardziej zasadne. Chwytając do ręki książkę, która ma za zadanie mnie ubogacić, rozwinąć, sprawić że będzie mi lepiej, zastanawiam się czasami skąd autor lub też autorzy mogą wiedzieć czego mi potrzeba, w dodatku czego mniej, a czego bardziej. Otóż dokładnie wiedzieć tego nie mogą, więc danie wyboru czytelnikowi stanowi wspaniałe wyjście z sytuacji, w której prędzej czy później pojawiły by się słowa krytyki, że niedobrana, niepełna, zawierająca zbędne części. Ano właśnie – czytelniku wybierz sobie sam czego potrzebujesz – maksyma autorek chroni je, a zarazem daje nam usprawiedliwienie niechronologicznego zapoznawania się z treścią.

Patrycja Wasielewska, kl. 2B

„Jeśli chcesz, by wydarzyło się coś innego,
przestań robić zawsze to samo.”
                             Sonia Fernández-Vidal „Przygody w kwantowej krainie.”

Czy mając naście lat można lubić fizykę? No jasne, że tak. Wystarczy tylko potraktować ją jak przygodę, spojrzeć na świat nie tak jak zwykle, ale troszeczkę z ukosa. Pozbyć się schematu, który niechcący nakładają nam niektórzy dorośli. Pozostać dzieckiem!
Tak, aby odkryć fizykę, trzeba pozbyć się ograniczeń i zahamowań wieku dorosłego, nie nakładać sobie ograniczeń, których nie ma, mieć otwarty umysł.
To właśnie chce nam pokazać Sonia Fernández-Vidal kreując postać czternastoletniego Niko, zwykłego, niepozornego, ale obarczonego bagażem „dorosłego” myślenia chłopaka podobnego w całej swej rozciągłości do innych nastolatków. Jest on jednak odrobinę inny od pozostałych, słabszy, przez co odrzucany i wyśmiewany, jest również strasznie ciekawski. Dzięki właśnie tej cesze odkrywa stary dom posiadający drzwi o trzech zamkach. Ale zanim o tym pomyślcie przez chwilę o odbiciu i załamaniu światła. Stańcie przed lustrem w ciemnym pomieszczeniu, otrzepcie ręce z kredy lub z mąki i zapalcie latarkę. Co zobaczycie?

Alicja Szerment - absolwentka 2015r.

"Jak więc mija życie? Dzień po dniu dzielnie czynimy wysiłki, by utrzymać się w swojej roli w tej upiornej komedii. Jako zwierzęta naczelne, którymi jesteśmy, zajmujemy się głównie utrzymywaniem swojego terytorium i dbaniem o nie, tak by nas chroniło i by nas przedstawiało w korzystnym świetle, wspinaniem się po drabinie hierarchii plemienia i spadaniem z niej [...]"

Piękna, współczesna i przede wszystkim inteligentna baśń o niedopasowaniu do świata, o jego brutalności i ludzkim strachu... strachu przed byciem prawdziwym, o ciągłej potrzebie ukrywania swoich pragnień, marzeń, konieczności dostosowywania się do ograniczeń i szablonów narzucanych przez społeczeństwo. Muriel Barbery stworzyła porywającą, wzruszającą historię, której głównymi bohaterkami uczyniła dwie kobiety, które dzieli wiek, ale łączy miłość do Japonii, literatury, a przede wszystkim chęć ukrycia się przed spojrzeniami innych ludzi. Ukrycia tego jakie naprawdę są. Znając szablon według którego powinny się zachowywać starają się ściśle do niego stosować... nie można jednak zaznać pełni szczęścia udając kogoś kimś się nie jest. Nie można zaznać szczęścia na siłę wpasowując i dostosowując do społecznych oczekiwań. "Elegancja jeża" to piękna historia o tym, że zawsze znajdzie się ktoś kto nas doceni... prawdziwych, nieudawanych. Historia o tym, że nie warto gonić za wyobrażeniami, ale za marzeniami...

Patrycja Wasielewska, kl. 2B

„Człowiek stał się dominującym gatunkiem na tej planecie dzięki dwóm podstawowym cechom. Jedną jest inteligencja. Drugą gotowość zabicia każdego, kto stanie mu na drodze.”

Stephen King „Komórka”

Koniec roku sprzyja rozmaitym podsumowaniom. Dla mnie stał się momentem papierowej przyjemności i odroczenia, z przyczyn naturalnych, tych mniej przyjemnych acz koniecznych czynności. Leżący stos przeczytanych książek i ten drugi, czekających na swą kolej aż krzyczy. Czas więc opisać w paru słowach te już skonsumowane.

Czy potraficie obyć się bez komórki? Potraficie zignorować dzwoniące, bądź brzęczące w kieszeni urządzenie? Czy dacie radę choćby przez godzinę, a może co odważniejsi przez parę godzin obyć się bez wirtualnego kontaktu z innymi ludźmi?